Van 3 t/m 8 Oktober werd de Worldcup 2022 gehouden in de plaats Koper, Slovenië.
De organisatie van het toernooi lag in de handen van Grandmaster Wim Bos en Master Tomaz Barada.Naast de EK en het WK is dit het grootste toernooi van onze ITF organisatie.
Het verschil is dat bij de EK en WK alleen de beste leden van het land mogen komen die gekozen zijn door de bondscoaches en bondstrainers van dat land, maar dat bij een World Cup mag iedereen meedoen, dus ook veel individuele clubs.Dat heeft als gevolg dat Taekwon-Doins die net niet gekozen zijn voor de nationale selectie, ook mogen meedoen en dus heb je een enorme selectie van top atleten die meedoen.
Van onze club waren Boosabum Kayden, Myrthe, , Gideon, Deena, Fleur en rode banders Kenya,Silke, Ilias ingeschreven.Als coaches waren meegegaan, Sabum Randy, Boosabums Jonathan, Nathan en Clyde.Als trouwe aanhang waren de ouders, Jeroen, Anneke, Audrey, Irini, Roos en Natasja meegereisd.
Zaterdag 1 oktober
Boosabum Jeroen was al eerder vertrokken met Silke en Anneke omdat ze onderweg nog een hotel gingen pakken. Boosabum Nathan was met Gideon en Roos in het vliegtuig gestapt en Sabum Randy zou met de rest van het team op zaterdagavond om 21.30u vertrekken. Dit werd uiteindelijk 22.05 omdat Boosabum Jonathan zijn paspoort niet kon vinden. 😊Toen hij aangekomen was, bleek dat niet alle tassen in zijn auto pasten en waren de ouders van Myrthe (Super bedankt!!) zo lief om hun eigen auto op te offeren zodat alle tassen wel pasten. Na de autoruil was het zover en gingen we op weg.
Zondag 2 oktober
De reis duurde ongeveer 14 uur met hier en daar wat stops en wisselingen van bestuurders.Aangekomen in Izola, Slovenië konden we ons hotel, het ArtRock Residence in. Dit was een leuk klein hotel wat goed geregeld was door Clyde.
In het hotel zaten ook deelnemers van Tadzjikistan waarbij we in de loop van de week een leuke band mee hadden opgebouwd. Terwijl iedereen aan het uitpakken was en aan het bijkomen, moesten Sabum Randy en Clyde al meteen naar de registratie van de deelnemers. Beiden vertrokken naar het hotel dat 17 minuten verderop lag en zochten naar de registratie. Daar aangekomen om 12.30 stond er al een rij met andere landen. Ze moesten wachten tot 13u en toen kwam er iemand naar buiten die zei dat ze even gingen lunchen tot 13.30
Randy en Clyde dachten even een broodje te nuttigen, maar dat broodje duurde een half uur voordat het kwam dus gingen ze maar gauw weer naar de registratie. Daar aangekomen was de rij nog langer geworden. Op dat moment kwam er weer iemand naar buiten en die zeiden dat ze nu pas gingen eten, dus mochten ze nog langer wachten. Uiteindelijk….bijna 5 uur later waren de registratie kaarten binnen en konden ze terug naar het hotel. De beide heren deden even snel een dutje aangezien hun de enigen waren die niet hadden kunnen rusten.Veel tijd voor rust was er niet want er werd al om 19u weer getraind om iedereen weer even in ritme te krijgen, maar ook omdat Ilias en Fleur nog wat kilo’s kwijt moesten voor de weging.. Hierna was het tijd om te eten en daarna gauw slapen.
Maandag 3 oktober
Ilias en Clyde waren vroeg opgestaan om nog even de laatste pondjes van Ilias weg te werken voor de weging. Sabum Randy sloot kort erna aan om samen met Clyde nog wat verbranding drills te doen.Na nog wat inkopen te hebben gedaan bij de supermarkt, die heel handig precies tegenover het hotel lag mochten de coaches Randy, Clyde, Jonathan en Nathan op weg naar de coachmeeting die om 10.30 begon in het hotel van de registratie.
De overige ouders brachten de kinderen om 12.30 bij datzelfde hotel voor de weging.Een spannend moment, waren Ilias en Fleur op gewicht?
Yessssss! Ilias zat 0,3 gram onder het max gewicht wat hij mocht wegen en de anderen waren ook netjes op gewicht, wat betekende, dat alle inspanningen de dagen ervoor om af te vallen niet voor niks waren. Hierna was het even vrije tijd en mocht iedereen weer lekker eten en even genieten van de laatste vrije dag.
Dinsdag 4 oktober
Vandaag was het de Tul wedstrijddag voor Deena, Kenya, Silke en Ilias.
Ilias mocht als eerste op Veld 7. Het was even zoeken want op zijn deelnemers kaart stond veld 5. Dus gingen we eerst daarheen. De scheidsrechter zei, dat hij niet op de lijst stond en even zelf bij de andere velden moesten kijken. Sabum Randy en Ilias liepen naar veld 6 en toen naar 7 waar hij uiteindelijk op mocht beginnen. Ilias liep zijn tul zo goed als hij kon, maar zijn tegenstander liep strakker en won de partij. Helaas geen prijs voor hem.
Hierna was Silke aan de beurt, maar tegelijkertijd moest ook Deena. Sabum Randy liep met Deena mee naar veld 8. Toen werd hij geroepen om naar veld 6 te gaan omdat Silke al aan de beurt was. Daar aangekomen was er een storing op het veld met het computersysteem en duurde het erg lang. Ondertussen was Deena al aan de beurt. Sabum Randy liep terug maar gelukkig stond Clyde al bij Deena. Ze liep haar tul erg mooi en het was heel close met haar Oekraïense tegenstandster maar verloor jammer genoeg haar partij. Terug bij Silke. Ze liep erg goed en won haar partij tegen Oekraïne. Vervolgens won ze van een Duitse tegenstandster en een sterke Poolse tegenstandster. Hierna mocht ze de kwartfinale tegen nog een sterke Poolse lopen. Ze liep heel erg goed maar haar tegenstandster liep nog een tikje strakker en beheerster en verloor ze helaas net voor de prijzen.
Tegelijkertijd mocht Kenya aantreden op veld 5. Ze was daar met Clyde. Zij moest het opnemen tegen Bulgarije. Door de pijn in haar knieën liep ze haar tul niet zo sterk als ze altijd deed en verloor helaas de partij. Na deze partij was het klaar voor onze leden.
Woensdag 5 oktober
Sparringsdag. Tijd voor Deena, Kenya, Silke en Ilias om revanche te nemen.
Ilias mocht starten en liep met Sabum Randy naar veld 5. Zijn eerste tegenstander uit Slovenië kwam niet opdagen dus ging hij door naar de volgende ronde. Zijn tweede partij vocht hij heel sterk tegen een jongen uit Oekraïne en na een spannende pot werd hij winnaar.
Sabum Randy moest ondertussen naar Silke toe want die moest al op veld 3 aan de bak.
Zij vocht haar wedstrijd tegen een Finse meid en ze domineerde zo dat ze met 4-0 won. Daarna mocht ze tegen een sterke Oekraïense vechtster. Dit was een spannende partij waarbij het gelijk op ging qua punten. In de laatste seconden gaf Silke het helaas weg en verloor ze nipt de partij. Ook net weer voor de prijzen. Maar ze is enorm gegroeid in het sparren.
Ondertussen was Ilias weer aan de beurt en Clyde en hij stonden klaar om het op te nemen tegen Tadzjikistan. Helaas lukte het Ilias niet om langs de lange benen van zijn tegenstander te komen en verloor de partij.
Tijd voor Kenya om in actie te komen en wat dingen recht te zetten. Ze stond met Sabum Randy klaar om haar partijen te draaien. Na een gameplan te hebben besproken met Sabum Randy was het tijd om te vechten en ze hield zich perfect aan de afspraken en won overtuigend van Engeland, Hongarije, Cyprus om in de finale te staan tegen Engeland. Doordat de pijn in haar knieën te erg werd moesten we de gameplan aanpassen van haar. Kenya deed dit enorm goed en won overtuigend haar finale partij en haalde dik verdiend goud. Onze eerste Worldcup kampioen van de club was een feit! Wat een topper is ze!
Nu was het Deena haar beurt. Ze mocht aantreden op veld 5 en liep daar naartoe met Sabum Randy. Hier moest ze tegen een tegenstandster uit Slowakije. Dit was een spannende wedstrijd waarbij Deena met een nipte voorsprong zich doorvocht naar de finale toe. Hier trof ze een vechtster uit Columbia. Vanaf het begin van de wedstrijd nam ze de leiding en vocht moet mooie beentechnieken zich naar de winst.
Onze tweede gouden medaille was ook een feit want Deena werd 1ste.
Donderdag 5 oktober
Nu was het tijd voor onze zwarte banders om te schitteren. Het begon met het sparren.
Myrthe mocht de spits afbijten met een knalpot tegen Polen. Ze kenden dit meisje van de afgelopen EK en ze wist wat de gameplan was die ze afgesproken had met Sabum Randy. De wedstrijd begon goed en Myrthe domineerde vanaf het begin. Maar toen……kreeg ze een elleboog tegen haar gezicht aan en viel ze hard op de grond. Myrthe had veel pijn in haar nek en de EHBO kwam erbij. Na wat testen werd er geconstateerd dat ze naar het ziekenhuis moest voor onderzoek. Dit was een enorme schok voor heel het team. Sabum Randy wilde meegaan, maar dat kon niet, want hij moest nog Gideon, Fleur en Kayden coachen. Roos, moeder van Gideon ging toen mee omdat zij Myrthe al heel lang kent van kinds af aan.
Met wat schrik in het lijf, moesten Gideon en Sabum Randy aantreden op veld 6. Hier trof Gideon zijn tegenstander uit Zweden. Gideon vocht zijn partij heel goed. Met zijn snelheid wist hij punten te pakken en een voorsprong te halen. In de laatste paar seconden kreeg hij net wat punten tegen waardoor hij de partij nipt verloor.
Intussen was Fleur al opgeroepen voor veld 1. Ze moest het opnemen tegen een dame uit Noorwegen. Sabum Randy kende deze tegenstander en had een gameplan besproken met Fleur. Zij hield zich hier goed aan en vocht enorm goed om zo een duidelijke winst te pakken.
Daarna mocht ze tegen een dame uit Chili. Deze partij stond ze samen met Clyde, aangezien Sabum Randy al naar Kayden was gerend die op veld 2 moest vechten. Ook deze partij vocht ze dominerend en won zo de partij.
In de halve finale trof ze een tegenstandster uit Roemenië. Sabum Randy was weer terug ondertussen en besprak de aanpak voor deze tegenstandster. Fleur begon goed tegen deze dame die een stuk langer was dan haar. Maar helaas twijfelde ze een paar keer om aan te vallen waardoor ze de wedstrijd weggaf en zo verloor. Hierdoor haalde ze een bronzen medaille.
Kayden mocht hierna vechten op veld 2. Sabum Randy was ondertussen bij hem aangekomen en Kayden mocht vechten tegen een jongen uit Argentinië. Kayden vocht zo sterk dat hij punt na punt maakte en zijn tegenstander wilde al niet eens meer doorgaan tot het einde. Kayden bleef punten maken en won zo overduidelijk de partij.
Het volgende slachtoffer kwam uit Duitsland. Ook hier maakte Kayden korte metten mee en won de partij weer met alle scheidsrechters voor hem. In de halve finale kwam hij uit tegen Israël.
Deze partij domineerde hij weer en vocht zich door naar de finale. Hier kwam hij zijn gelijke tegen, een jongen uit Oekraïne, waartegen hij al had gestaan op het EK in Kroatië. Toen werd hij overklast door deze jongen, maar deze keer stond hij zijn mannetje. Een spannende partij volgde met punten heen en weer. Maar uiteindelijk won de Oekraïner en won Kayden een dik verdiende zilveren medaile.
Ondertussen kregen we het fijne bericht dat er niks ernstigs met Myrthe was en dat ze weer terug in het hotel was. In het hotel stond een lekkere barbecue te wachten die Irini en Natasja hadden klaargemaakt. Na het heerlijke eten was het tijd voor rust.
Vrijdag 6 oktober
De laatste dag voor onze deelnemers. Deze keer was het Tul dag voor Kayden, Myrthe en Fleur.
Kayden mocht aantreden op veld 7. Deze poule bestond uit 103 deelnemers. Dit was de grootste poule van het toernooi. Kayden moest tegen een jongen uit Argentinië. Hij liep zijn tul mooi en strak maar tot ieders verbazing verloor hij van de Argentijn.
De poule van Myrthe en Fleur bestond uit Myrthe mocht op veld 66 deelnemers. Myrthe mocht op veld 6 het opnemen tegen een meid uit Polen. Dit meisje liep erg sterk en won de partij.
Fleur mocht het opnemen tegen een meid uit Canada. Fleur liep zo sterk dat ze de partij overduidelijk won met 5-0.Hierna kwam ze uit tegen Duitsland. Ook hier liep ze prachtig en won weer met 5-0. Nu moest ze het opnemen tegen Israël. Deze won ze nog net met 3-2.
Vervolgens moest ze het opnemen tegen Zweden. Ook hier liep ze prachtig…..maar toen mixte ze twee tuls door elkaar en verloor hierdoor de partij. Dit was erg jammer aangezien ze al bijna in de prijzen zat. En Sabum Randy had de andere tegenstanders al bekeken die ze zou treffen en er had zeker goud ingezeten als ze geen foutje had gemaakt. Misschien een harde les maar wel een goede voor haar om te leren in haar bubbel te blijven en in haar focus en zich door niks te laten afleiden.
Al met al was het een prachtig toernooi geworden voor onze leden. Waarbij een ieder op zijn of haar manier weer enorm veel ervaring heeft opgedaan.
Van de acht prijzen voor de clubs uit Nederland, kwamen er vier van onze club en dat is zeker iets om trots op te zijn.
We willen alle betrokken ouders enorm bedanken voor hun steun en hulp tijdens dit toernooi, zonder hun hadden we niet zo lekker kunnen ontbijten, lunchen en avondeten. Een dank aan de 4 coaches die de hele week de kinderen hebben begeleid. Dank aan Saseong James voor het zorgen van mooie T-shirts om daar te dragen en speciale handdoeken die zijn gemaakt voor de coaches.
En als laatste onze wedstrijdleden die enorm goed met elkaar hebben getraind, elkaar hebben warm gedraaid en gesteund in de hele week. One team…One dream!!!
