 |
18 juni vertrokken we met 14 personen richting de Ardennen om een weekend te survivallen. De inmiddels ‘vaste kern’ werd uitgebreid met Michiel en Steven die voor de eerste keer een weekend kwamen volharden. De weersvoorspellingen waren niet bijster gunstig, het zou koud worden en er werd veel regen voorspeld. Maar ach, des te meer In Nae.
We begonnen het weekend met een dinertje bij een Italiaan. Bij terugkomst op de camping werden we opgesplitst in twee groepen voor een dropping. Eerst werd de eerste groep in een busje naar een geheime locatie gereden en drie kwartier later volgde de tweede groep. Later bleek dat beide groepen op dezelfde plek gedropt waren. Met een kaart en een aantal zaklampen moesten we de weg in het donker weer terugvinden. Dit bleek echter niet heel lastig, na een bochtje genomen te hebben hoefden we alleen nog maar rechtdoor te lopen. Toch was het door het donkere bos af en toe wel een beetje spannend.
Op de camping aangekomen was het al snel tijd om naar bed te gaan omdat de volgende dag weer veel op het programma stond. Er waren 2 blokhutten en er werd een speciale tent opgezet voor de snurkers; een snurktipie. Toch hadden een aantal snurkers (in ontkenningsfase) op miraculeuze wijze een plek weten te bemachtigen in een blokhut, waardoor een aantal mensen erg moeilijk konden slapen. Ikzelf viel pas tegen 5 uur in slaap om vervolgens drie kwartier later wakker geflitst te worden door Sahyun. Goed, iedereen moest zich snel klaar maken voor het jaarlijkse hardloop ritueel. En het was weer bikkelen. Na er al een flinke afstand op te hebben werd er nog een wedstrijdje gehouden op een atletiekbaan. Friso won en werd op de voet gevolgd door Randy. Daarna mocht iedereen weer terug joggen naar de camping.
Het programma van zaterdag werd op veler verzoek aangepast vanwege de WK wedstrijd Nederland – Japan. Daarvoor zijn we wezen paintballen. Toevallig was dit op dezelfde locatie als waar we twee jaar geleden waren wezen paintballen dus de meesten kenden de omgeving al op hun duimpje. Dit keer leek de bebossing zelfs iets dichter dan de vorige keer, des te beter kon iedereen zich dus verstoppen. Tijdens de wedstrijd, die we op camping keken, begon het keihard te stortregenen. Toen de wedstrijd weer afgelopen was en we ons klaarmaakten om Quad te gaan rijden klaarde het gelukkig net weer op. Het Quad rijden was toch wel de crème de la crème van de survival. Iedereen voelde zich als een klein kind in een levensecht computerspel en doordat het zoveel geregend had zat iedereen van top tot teen onder de modder. ’s Avonds hebben we met z’n allen lekker gebarbecued en werd er een kampvuur gemaakt. Om het nog completer te maken moeten we volgend jaar de marshmallows niet vergeten.
Zaterdagnacht heeft Sahyun bewijsmateriaal opgenomen van het snurken van ‘bepaalde’ personen; ook wel illegale snurkers genoemd. Dit zal later nog op de site gepubliceerd worden. Zondag hebben we nog zo’n 3 a 4 uur ge-mountain-biked. Er zaten flink wat sterke klimtochten in en een paar hele spannende afdalingen. Naast dat het hartstikke stijl was waren de wegen ook nog glad van de vele modder. Op het eind hebben een aantal bikkels nog eens even een extra zware route gedaan. Extra veel respect dus voor deze bikkels. Daarna zat het weekend er alweer op en mochten we de boel weer gaan inpakken. We hebben met ze allen nog gezellig gewokt bij Mister Shi en dat was alweer het einde van de survival van 2010. Op naar de survival van 2011.
Taekwon Anne.
Enkele uitspraken van deze survival:
“de beste remedie tegen snurken, is gewoon gaan slapen….”
“ben ik nu wel of niet gehit??….ohh shit nu wel!”
“ik heb pyrotechnisch inzicht”
“volgend jaar slaap ik op mijn blaasbed”
“geen bouten op laag water zoeken”
“mijn zweet stinkt niet…”
“ik heb een lachkick”
“1 keer je hoofd stoten, oke; 2 keer dat kan ook nog; de derde keer, mmmmm; MAAR 4 keer tegen hetzelfde plafond??”
